Najbardziej nowoczesnym rozwiazaniem wprowadzonym szeroko w praktyke przemyslowa sa stojaki wibracyjne produkcji radzieckiej

Znalazł on zastosowanie w radzieckich układach wibracyjnych o udźwigu od 3 do 10 T typów DW-21, SM-476 B i SM-615 KP. Najbardziej nowoczesnym rozwiązaniem wprowadzonym szeroko w praktykę przemysłową są stojaki wibracyjne produkcji radzieckiej. Są to zunifikowane urządzenia stosowane powszechnie w ZSRR oraz w innych krajach demokracji ludowej, w tym również i u nas. Z szeregu tych urządzeń obecnie produkowane seryjnie są układy stojaków wibracyjnych odmian SM-868, 6691S/1 i 7151/L. Cechą szczególną tych zunifikowanych urządzeń wibracyjnych jest to, że składają się one z jednakowych dla wszystkich urządzeń podzespołów: wzbudników, uchwytów do mocowania form, synchronizatorów, elementów wałów Kardana oraz elementów sprężystego podparcia. Wymienione stojaki wibracyjne składają się z elementarnych jednostekwibracyjnych, tzw. wibrobloków. Wibroblok wyposażony jest w wzbudnik drgań o regulowanym momencie statycznym mimośrodu, w urządzenie do m ocowania form i w elementy podparcia sprężystego. Zależnie od ustawienia mimośrodów i uzyskiwanej amplitudy drgań od 0,6 do 0,3 mm, wibroblok zmienia również udźwig w granicach od 1 od 2 T. W układzie omawianych stojaków wibracyjnych stosowane są dwa typy bloków wibracyjnych różniących się sposobem zamocowania formy. Są to bloki z elektromagnesem i bloki z uchwytem pneumatycznym. Jak widać z oparcie i wzbudniki drgań są w obu przypadkach takie same, a jedynie część górna bloku stanowiąca uchwyt jest inna. Podobne układy mogą mieć więcej stojaków wibracyjnych. Przykład układu stojaków wibracyjnych. Jest to wibrator typu SVS-3 o częstotliwości drgań 4000 min i 12 blokach wibracyjnych, z których każdy ma zmienną siłę wzbudzającą od zera do 8840 kG regulowaną skokowo co ok. 2500 kG. W tym również zunifikowanym rozwiązaniu zastosowane są elektromagnetyczne uchwyty form. [patrz też: boazeria drewniana, olx sieradz, ogranicznik przepiec ]