-
Materialy na terenowe przewody kanalizacyjne
Materiały na terenowe przewody kanalizacyjne. Na terenowe przewody kanalizacyjne (podwórzowe) używa się najczęściej rury betonowe lub kamionkowe. Rury betonowe wg PNjB-14070 wykonuje się w dwóch klasach jakości: I i II. Rury betonowe I klasy wyrabiane są mechanicznie. Beton do formowania zarabiany bywa mechanicznie w betoniarkach przeciwbieżnych, a masa ułożona w formie zagęszczana jest mechanicznie albo przez ubijanie zautomatyzowane, prasowanie odśrodkowe, wibrowanie lub też przez wirowanie.
-
Przedsiebiorstwo Wodociagów i Kanalizacji
Według przepisów Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji może określić głębokość ułożenia kanałów w zależności. od warunków lokalnych, z tym że głębokość ta nie może być mniejsza niż 1,5 m poniżej powierzchni terenu, licząc od wierzchu przewodu. Przy ustalaniu głębokości należy m. in. brać pod uwagę wpływ temperatury ścieków na ocieplanie przewodów.
-
Glebokosc ulozenia przewodów terenowych
Głębokość ułożenia przewodów terenowych. Głębokość ułożenia wewnętrznej sieci terenowej przyjmuje się w zależności od głębokości przemarzania gruntu i temperatury odprowadzanych ścieków. Najmniejsza głębokość przewodów terenowych o średnicy do 500 mm wynosi zwykle 0,3 m poniżej głębokości przemarzania (do wierzchu rury). Jeżeli zachodzi konieczność płytszego ułożenia rur sieci terenowej, np. przy niedostatecznej głębokości położenia kanału ulicznego, należy je ocieplić materiałami izolacyjnymi (drobnym torfem, żużlem itp.
-
Zamocowania mechaniczne moga byc stosowane w przypadku urzadzen wibracyjnych o udzwigu do 2 T
Zamocowania mechaniczne mogą być stosowane w przypadku urządzeń wibracyjnych o udźwigu do 2 T. Uwarunkowane to jest szybkim zużyciem podstawowych elementów połączeń i dużym nakładem pracy fizycznej przy ich eksploatacji. Do zamocowania mechanicznego mogą być stosowane uchwyty klinowe. Uchwyt ten składa się z jarzma 1 przesuwanego pomiędzy poprzecznymi belkami urządzenia wibracyjnego. Na jarzmo to przy zamocowywaniu wprowadza się zacisk 3, który dociska się za pośrednictwem klina 2 wbijanego w szczelinę jarzma, uzyskując uchwycenie i dociśnięcie zaciskiem półki obrzeża formy.
-
Podobne przeznaczenie maja stoly wibracyjne stosowane w krajach zachodnich
Podobne przeznaczenie mają stoły wibracyjne stosowane w krajach zachodnich. Są to stoły o napędzie spalinowym (odmiany TS) lub elektrycznym (odmiany TL). W krajach zachodnich stosowane są ponadto kozły wibracyjne w postaci belek stalowych z zamocowanymi na nich jednym lub dwoma wibratorami przyczepnymi, Belki takie oparte są na dwóch amortyzatorach, które dobiera się w zależności od wymaganej amplitudy drgań. Cechy techniczne takich urządzeń produkcji szwedzkiej firmy Wbro-Verken, obciążenie dochodzi tu już do 3,5 T. Stoły wibracyjne o drganiach kołowych, stosowane do wykonywania wysokich i długich elementów znacznego ciężaru, znalazły szerokie zastosowanie w ZSRR.
-
Urzadzenia wibracyjne do wibrowania objetosciowego
Formę 3 ustawia się na wibratorze tak, aby scalone w nim zwory pokrywały się z powierzchnią elektromagnesów 2 zainstalowanych na urządzeniu wibracyjnym 1. Dla uzyskania stale działającej siły przyciągania zwory elektromagnesem zasilany jest on prądem stałym. Zamocowania elektromagnetyczne będą charakteryzowały się właściwym funkcjonowaniem jedynie wówczas, gdy zapewnione zostanie możliwie znaczne zbliżenie ściśle równoległych powierzchni stykowych zwory i elektromagnesu. Występujące odchylenia nie powinny być większe od 2 mm. Ważna jest również odpowiednia grubość kotew, nie mniejsza od 20 mm.
-
Zamocowanie form lub podkladów
Zamocowanie form lub podkładów Szczególnie ważnym zagadnieniem jest zastosowanie właściwego sposobu zamocowania formy do stołu, kozła czy też stojaka wibracyjnego. Przy prawidłowym zamocowaniu amplituda, częstotliwość i faza drgań formy i stołu są zgodne. W przeciwnym przypadku mogą występować znaczne zakłócenia i różnice w wielkości parametrów drgań. Sposób zamocowania formy do urządzenia wibracyjnego warunkuje charakter drgań nadawanych formie i mieszance betonowej oraz wpływa istotnie na zmianę cech fizycznych drgań układu: urządzenie wibracyjne + + forma + mieszanka betonowa. Rozróżnić można zamocowanie sztywne, elastyczne, stosowanie form nie zamocowanych utrzymywanych siłą ciążenia napełnionej mieszanki betonowej oraz stosowanie dociążenia pasywnego, wibracyjnego lub złożonego, spełniających równocześnie rolę przymusowego zamocowania.
-
Stoly, kozly i stojaki wibracyjne o drganiach pionowych
Stoły, kozły i stojaki wibracyjne o drganiach pionowych. Od około dwudziestu lat w zakładach prefabrykacji coraz częściej stosowane są urządzenia wibracyjne do wibrowania objętościowego dające ukierunkowane drgania pionowe. Urządzenia tego typu dają dobre efekty przy zagęszczaniu mieszanek betonowych wyrobów płaskich i szerokich, a więc aktualnie najczęściej produkowanego asortymentu elementów płytowych stropowych i ścieralnych. W rozwiązaniach tych z reguły odstąpiono od stołu płytowego zastępując go typem ramowym lub kozłami. Najczęściej odstępuje się również od stołu jako takiego, zastępując go układem podparć punktowych w postaci stojaków wibracyjnych.
-
Spadki przewodów terenowych
Spadki przewodów terenowych. Przewody kanalizacyjne wewnętrznej instalacji terenowej powinny być układane z odpowiednimi spadkami, zapewniającymi odpowiednią prędkość odpływu ścieków. Spadki nie powinny być duże, gdyż zwykle powoduje to. powiększenie ilości robót ziemnych, a więc większy koszt budowy. Nie powinny jednak być za małe, by nie następowało osiadanie osadów ściekowych na dnie kanału.
-
Najbardziej nowoczesnym rozwiazaniem wprowadzonym szeroko w praktyke przemyslowa sa stojaki wibracyjne produkcji radzieckiej
Znalazł on zastosowanie w radzieckich układach wibracyjnych o udźwigu od 3 do 10 T typów DW-21, SM-476 B i SM-615 KP. Najbardziej nowoczesnym rozwiązaniem wprowadzonym szeroko w praktykę przemysłową są stojaki wibracyjne produkcji radzieckiej. Są to zunifikowane urządzenia stosowane powszechnie w ZSRR oraz w innych krajach demokracji ludowej, w tym również i u nas. Z szeregu tych urządzeń obecnie produkowane seryjnie są układy stojaków wibracyjnych odmian SM-868, 6691S/1 i 7151/L. Cechą szczególną tych zunifikowanych urządzeń wibracyjnych jest to, że składają się one z jednakowych dla wszystkich urządzeń podzespołów: wzbudników, uchwytów do mocowania form, synchronizatorów, elementów wałów Kardana oraz elementów sprężystego podparcia.