Uklad planetarny z bieznia zewnetrzna

Uzyskanie większych częstotliwości, rzędu 6000 min zostało osiągnięte dzięki zastosowaniu przekładni zębatych względnie przez wprowadzenie zasilania prądem wyższej częstotliwości (150+200 Hz). Prowadziło to do uzyskania większej intensywności wibrowania, lecz skracało okres eksploatacji urządzenia, a szczególnie łożysk mechanizmów mimośrodowych. Zwiększenie ich trwałość i uzyskano przez zastosowanie łożysk wstrząsoodpornych i specjalnych rodzajów smarów, a zwłaszcza zastosowanie układów o przymusowo krążących ciekłych smarach. Pozwoliło to na osiągnięcie częstotliwości 9000 min-l, a w szczególnych przypadkach nawet 12000 min-l. Znaczny postęp w dziedzinie konstrukcji mechanizmów wibratorów pogrążalnych datuje się od czasu opracowania i przemysłowego opanowania produkcji planetarnych elektromechanicznych i pneumatycznych wibratorów, w których drgania uzyskuje się przez planetarny obieg rotoru toczącego się po wewnętrznej bie ni korpusu wibratora lub po zewnętrznej powierzchni trzpienia centralnego na stałe połączonego z korpusem. Układ planetarny z bieżnią zewnętrzną. Rotor 1 napędzany silnikiem przez wał centralny obraca się z własną częstością w i toczy się po bieżni korpusu 2. Układ planetarny z zewnętrzną bieżnią charakteryzuje się tym, że rotor 1 wykonany jest o kształcie rurowo-kołowym i toczy się podniebieniem po bieżni utworzonej przez czop centralny 3 nieruchomo osadzony w korpusie 2. [hasła pokrewne: jaka wilgotność w domu, kalkulator budowlany, ogranicznik przepiec ]