Układ obciążeń i przemieszczeń

Załóżmy, że do układu obciążeń i przemieszczeń Mo, Mo, Qo dochodzi w punkcie a = t,  to począwszy od miejsca przyłożenia siły (dla x t) do układu pierwszego dodaje się układ drugi o następujących warunkach brzegowych Ayr — O, O, AMI.  Wpływ siły P na ugięcie przekroju wyrazi się funkcją PL3 EJ. Przyłożenie siły do zatem sumie ugięć od parametrów brzegowych oraz od siły. Podobnie można rozważyć wpływ momentu zaczepionego w odległości z od początku układu. W przekroju x z powstaje ugięcie — cł-z EJ. Opierając się na tych wywodach oraz przyjmując możliwość występowania na belce dowolnego układu obciążeń zewnętrznych w postaci sil i momentów skupionych, dochodzi się do wzoru ogólnego, który stanowi pełne rozwiązanie równania różniczkowego. Przez różniczkowanie równania otrzymujemy dalsze zależności : LIVIO L2Q0 EJ EJ 142 + EJ 0 PtCx—ť + LQoBx + MzAx-z—L [7-135] MzDx_z+ – S ptAx-t. Sumy we wzorach oznaczają, że bierze sie pod uwagę jedynie oddziaływania znajdujące się po lewej stronie rozważanego przekroju o współrzędnej x. W równaniach występują cztery nieznane parametry brzegowe yo, cpo, Mo, Q) oraz ewentualnie nieznane reakcje Pt na pod— porach stałych, o ile takie znajdują się w obrębie belki. Liczba równań warunkowych jest zawsze równa liczbie niewiadomych. Dwa parametry brzegowe są zawsze znane (najczęściej równe zeru), pozostałe dwa oblicza się z warunków geometrycznych albo statycznych na prawym końcu belki. Na podporach ugięcia są równe zeru. [patrz też: więźba dachowa prefabrykowana, kolcowój szkarłatny, olx wąbrzeźno ]