Konstrukcja stropodachu wentylowanego
Z podobieństwa konstrukcji stropodachu wentylowanego do konstrukcji dachu płaskiego z poddaszem wynika, że część dolna stropodachu może być wykonana w sposób identyczny z konstrukcją stropu poddasza, a część górna jak przekrycie w dachu płaskim. Podobnie jak stropodach pełny, zamknięty, tak i stropodach wentylowany może mieć sufit poziomy lub ze spadkiem. Przykład stropodachu wentylowanego o suficie poziomym. Na konstrukcji nośnej stanowiącej strop gęstożebrowy Akermana, strop DMS lub strop z dyli żelbetowych lub gipsowych drążonych ułożona jest na zaprawie warstwa ciepłochronna z płyt wiórkowocementowych, gazobetonowych, pianobetonowych itp. Warstwa ta zabezpieczona jest od góry cienką warstwą zaprawy wyrównawczej. Na warstwie ciepłochronnej ułożone są filarki albo murki ażurowe o zmiennej wysokości z cegły dziurawki lub płyt gazobetonowych. Murki te wytwarzają przestrzeń wentylacyjną i nadają spadek dla górnej części stropodachu wentylowanego. Warstwa górna stanowiąca podkład pod pokrycie papowe może być wykonana z płyt betonowych zbrojonych, z płyt trzcinowych prasowanych o grubości 5+7 cm. Dla wyrównania górnej powierzchni płyt stosuje się gładź cementową lub cementowoglinianą o grubości 1,5;2,5 cm, która w przypadku płyt trzcinowych poza wyrównaniem ich powierzchni stanowi wzmocnienie konstrukcji na zginanie. Gładź cementową nale ży podzielić przerwami dylatacyjnymi w odstępach co 2,0+2,5 m w obu prostopadłych kierunkach. Konstrukcja stropodachu wentylowanego z sufitem pochyłym poza stałą wysokością murków lub filarków pod warstwą górną nie różni się niczym od opisanej wyżej konstrukcji stropodachu płaskiego. Lekki stropodach wentylowany o ciężarze własnym w granicach 230+ ;240 kG/m2 otrzymamy stosując konstrukcję. Konstrukcja ta składa się z prefabrykowanych żeber żelbetowych, do których dołem podwieszona jest płyta trzcinowa, suprema lub płyta suchego tynku. Dodatkowe ocieplenie dolnej części stanowi żużel granulowany lub trociny zmineralizowane wapnem albo suchy proszek otwocki. Górna część dźwigająca pokrycie składa się z płyt gazobetonowych lub pianobetonowych lekko zbrojonych lub z płyt trzcinowych prasowanych o grubości 5;7 cm. Płyty od góry pokrywa się, jak w poprzednich rozwiązaniach, warstwą wyrównawczą z zaprawy, a na niej układa się papę na lepiku. [więcej w: wytrzymałość na ścinanie, przenikanie ciepła, drewnochron kolory ]