Warstwa wyrównawcza ma na celu wytworzenie odpowiednich spadków w przypadku, gdy konstrukcja stropu nośnego nie jest wykonana z odpowiednim dla spływu wody spadkiem. Aby warstwa wyrównawcza nie obciążała zbytnio stropu nośnego, wytwarzane przez nią spadki nie mogą być duże, najwyżej 5+6%. Często jednak stosowane są spadki w granicach 2+3%, co wymaga bardzo dobrego wykonania warstwy wodoszczelnej. Warstwę wyrównawczą można wykonać z lekkiego żużlobetonu, pianobetonu lub innych betonów z lekkich kruszyw. Warstwa ciepłochłonna może być wykonana z płyt gazobetonowych wiórkowocementowych dobrze zmineralizowanych, ze szkła piankowego, z korka styropianu itp.

Najmniejsze dopuszczalne grubości i materiał ścian zewnętrznych w przypadku całkowitego zagłębienia ukrycia wynoszą: mury z cegły klasy 75 na zaprawie marki 5064 cm, mury z kamienia klasy 150 na zaprawie marki 5070 cm, ściana z betonu marki 110 o ciężarze objętościowym nie mniej niż 2000 kG/mS 50 cm, ściana żelbetowa z betonu marki 110 25 cm. W przypadku wystawania stropu ponad teren wyżej podane grubości należy zwiększyć o 20%. Najmniejsze dopuszczalne grubości ścian wewnętrznych stanowiących podpory stropu przy zastosowaniu wyżej podanych materiałów i zapraw wynoszą: mur ceglany 51 cm, mur z kamienia 50 cm, ściana z betonu 40 cm i ściana z żelbetu 25 cm. Konstrukcja stropów ukryć powinna czynić…

Wpływ konstrukcji dachu ze względu na zabezpieczenie przed parą wodną z pomieszczeń i zawilgoceniem warstwy izolującej. Konstrukcja dachu powinna zabezpieczać pomieszczenia górnych kondygnacji przed nadmiernymi stratami ciepła. Według normy grubość warstwy ciepłochronnej stropodachu nad pomieszczeniem przeznaczonym na pobyt ludzi powinna być tak dobrana, aby współczynnik przenikania ciepła dla całości konstrukcji stropodachu był nie większy niż 0,75 kcal/m2hoC. Dla stropodachów poddasza wartość współczynnika przenikania ciepła powinna być mniejsza niż 0,90 kcal/m2hoC. Samo jednak obliczeniowe sprawdzenie wartości współczynnika przenikania ciepła dla stropodachu lub stropu poddasza i porównanie go z wyżej podanymi wartościami granicznymi nie jest wystarczające dla rozwiązania zagadnienia.

Wpływ nagrzewania powierzchni dachu. Stosunkowo znaczna, w naszych warunkach klimatycznych, różnica temperatur powietrza zewnętrznego i wewnętrznego zarówno w okresie zimowym jak i letnim ma duży wpływ na konstrukcję dachów, a w szczególności dachów płaskich i stropodachów. W okresie letnim, przy bezpośrednim działaniu promieni słonecznych na odpowiednio nachyloną płaszczyznę dachu, należy się liczyć z nagrzaniem pokrycia papowego do temperatury ok. 70°C w przypadku, gdy pokrycie to naklejone jest na płytę betonową lub żelbetową oraz do temperatury ok. 90°C w przypadku, gdy pokrycie papowe spoczywa bezpośrednio na warstwie izolacji termicznej.

Dla zmniejszenia wpływu nagrzewania powierzchni dachu na jego konstrukcję należy stosować następujące rozwiązanie: a. Zdylatować płytę betonową lub gładź cementową w odstępach co 2,OX X 2,0 m, aby mogła swobodnie zmieniać swe wymiary. Szczeliny dylatacyjne zapełnia się asfaltem lub pokrywa paskami blachy cynkowej lub miedzianej. Paski te należy odgiąć do góry lub do dołu i nakryć od góry przynajmniej dwiema warstwami papy. Paski przykleja się do płyty lepikiem asfaltowym, b.

Budynki, w których mogą być urządzone ukrycia, powinny czynić zadość określonym wymaganiom dotyczącym konstrukcji. Nie powinny być urządzane ukrycia w budynkach silnie uszkodzonych lub też odremontowanych po spaleniu. Grubość ścian, zewnętrznych powinna wynosić co najmniej 51 cm. Cieńsze ściany w budynkach szkieletowych powinny być pogrubione do 51 cm. Stropy i dach nad przeciwlotniczym ukryciem zabezpieczającym powinny być ogniotrwałe lub ognioodporne.

Struktura komórkowa jest charakterystyczna dla gruntów ilastych, osadzonych w wodzie bez uprzedniego kłaczkowania się cząstek (koagulacji). Komórki powstają wskutek przyciągania cząstek gruntu przez uprzednio osadzone cząstki na dnie zbiornika; struktura komórkowa odznacza się dość dużą porowatością, przekraczającą 500/0. Struktura kłaczkowa powstaje podczas osadzania sie skoagulowanych cząstek gruntu w wodach zawierających odpowiednie koncentracje elektrolitów (soli), które powodują neutralizacje ładunków elektrycznych cząstek iłowych i ich kłaczkowanie, tj. tworzenie sie komórek pierwszego rzędu. Komórki te opadając tworzą obszerniejsze komórki rzędu drugiego.