Warstwa wodoszczelna

Warstwę wodoszczelną układa się na warstwie ciepłochronnej dając uprzednio gładź z zaprawy cementowej, w celu wygładzenia nierówności oraz zamknięcia porów i kanalików w warstwie ciepłochronnej, aby nie przedostawał się do nich środek służący do gruntowania. Warstwę wodoszczelną układa się po wyschnięciu gładzi. Przy spadkach stropodachu poniżej 5/0 warstwa ta powinna być typu ciężkiego, wykonana w ten sposób, że po zagruntowaniu podłoża rzadkim roztworem asfaltowym układa się kilka izolacyjnych powłok asfaltowych na przemian z dobrymi papami asfaltowymi lub tkaninami impregnowanymi. Papy, stanowiące pewnego rodzaju szkielet izolacji, nie powinny być suche i kruche. Nie należy stosować pap z powłokami w postaci piasku, łyszczka lub talku, gdyż uniemożliwiają one dokładne zlepienie papy z powłokami asfaltowymi. Szczególnie starannego wykonania i użycia dobrych materiałów izolacyjnych wymaga warstwa wodoszczelna tarasów, zwłaszcza w miejscach, gdzie zakładane są kwietniki. Wilgotna ziemia roślinna i rozwijające się w niej rośliny działają niszcząco na organiczne wkładki papowe wskutek działania różnego rodzaju mikroorganizmów. Dobrymi materiałami do izolacji wodoszczelnej tarasów są hydroizol i borulin produkowane w Związku Radzieckim. Hydroizol wyrabiany jest z tektury azbestowej nasyconej masą asfaltową i odporność jego na gnicie jest bardzo duża. Borulin, środek nieco gorszy, produkowany jest z asfaltów ponaftowych i włókien azbestowych. W krajach zachodnich Europy zaczęto ostatnio stosować do izolacji plastyki produkowane na bazie polichlorku winylu. Materiał ten pod względem wodoodporności i elastyczności dotychczas wykazuje duże zalety, brak jednak jeszcze dokładnie sprawdzonych danych odnośnie do jego trwałości. W Związku Radzieckim oprócz wymienionych wyżej materiałów stosuje się do izolacji wodoszczelnej nienasiąkliwy proszek wodoodporny. Proszek ten otrzymywany jest z piasku, pyłu wapiennego lub pyłów dymnicowych przez powleczenie bardzo drobniutkich ziarn cienką błonką roztworu asfaltu w zielonym oleju. Na 1 m3 pyłów potrzeba 4,5;.6 kg asfaltu i 9;.12 kg z ielonego oleju. Pył nagrzewa się do 180;.200°C i jednocześnie miesza z wyżej wymienionym roztworem asfaltu. W czasie mieszania tworzy się na powierzchni ziarenek pyłu bardzo cieniutka błonka bitumiczna. Wskutek niezawilżania wodą tej błonki oraz wywiązywania się ujemnego kapilarnego ciśnienia wypychającego wodę na zewnątrz, proszek wodoodporny ma własności hydrofobowe powstrzymujące przedostawanie się wody nawet przy ciśnieniu hydrostatycznym równym 1,5;.2 m słupa wody. Ciężar objętościowy proszku wodoodpornego wynosi w stanie luźnym 0,45+0,6 T/m3, a w stanie zagęszczonym 0,6;. ;0,8 T/m3. Współczynnik przewodności cieplnej proszku zagęszczonego wynosi A = 0,11;.0,13 kcal/mhfC, co pozwala użyć go jednocześnie i na warstwę ciepłochronną. [hasła pokrewne: ciśnienie spływowe, fabryka czekolady kraków, służebności gruntowe ]