Zamocowanie form lub podkladów

Zamocowanie form lub podkładów Szczególnie ważnym zagadnieniem jest zastosowanie właściwego sposobu zamocowania formy do stołu, kozła czy też stojaka wibracyjnego. Przy prawidłowym zamocowaniu amplituda, częstotliwość i faza drgań formy i stołu są zgodne. W przeciwnym przypadku mogą występować znaczne zakłócenia i różnice w wielkości parametrów drgań. Sposób zamocowania formy do urządzenia wibracyjnego warunkuje charakter drgań nadawanych formie i mieszance betonowej oraz wpływa istotnie na zmianę cech fizycznych drgań układu: urządzenie wibracyjne + + forma + mieszanka betonowa. Rozróżnić można zamocowanie sztywne, elastyczne, stosowanie form nie zamocowanych utrzymywanych siłą ciążenia napełnionej mieszanki betonowej oraz stosowanie dociążenia pasywnego, wibracyjnego lub złożonego, spełniających równocześnie rolę przymusowego zamocowania. Ogólnie biorąc należy przyjąć taki rodzaj zamocowania form, ażeby uzyskać zamierzony efekt wibrowania. Mocowanie na śruby należy uznać za wadliwe nie tylko ze względu na stałe zanieczyszczenie się śrub i ich niesprawność eksploatacyjną, lecz również ze względu na zespolenie formy z płytą stołu, co zwiększa zasadniczo sztywność tej płyty i staje się źródłem miejscowych drgań i zaburzeń. Ponadto w miejscach zamocowań płyta stołu przejmuje nadmierne obciążenia, co obniża jej trwałość. Lepsze wyniki uzyskuje się przy zastosowaniu połączeń elastycznych, których całkowita siła podparcia jest prawie równa sile wymuszającej urządzenia wibracyjnego. System taki nie przekazuje sił poziomych i pozwala by płyta stołu falowała bez niepożądanego skręcania. Zamocowania takie mogą być mechaniczne, hydrauliczne lub pneumatyczne. W tego typu zamocowaniach można dopuszczać lekkie podrzucanie formy na stole, pod warunkiem aby amplituda odbic ia była tylko częścią podstawowej amplitudy drgań. [więcej w: ogranicznik przepiec, służebności gruntowe, boazeria drewniana ]