Specyfika badań terenów osuwiskowych

W czasie projektowania na terenach osuwiskowych budowli, które mogą naruszyć istniejące warunki stateczności, należy przeprowadzić dokładne badania podłoża, obejmujące: a) wstępne rozpoznanie kameralne materiałów geologicznych (mapy i publikacje, zdjęcia lotnicze itp.), b) szczegółowe badania terenowe budowy geologicznej ze szczególnym uwzględnieniem przebiegu powierzchni nieciągłości (szczeliny i powierzchnie zlustrzeń, które powstały wskutek ruchów glacitektonicznych, tektonicznych lub po dawnych osuwiskach) oraz określenie warunków wodnych, c) specjalne badania laboratoryjne cech wytrzymałościowych gruntów lub skał. f Studia materiałów geologicznych są niezbędne do wyjaśnienia nie tylko budowy geologicznej, lecz i historii oraz wartości dotychczasowych obciążeń i odciążeń podłoża, jak również dawnych ruchów osuwiskowych. Dokładne plany sytuacyjne z warstwicami pozwalają częstokroć ustalić, z nieregularnego ich przebiegu, obszary dawnych osuwisk. Szczególnie wiele istotnych informacji może udzielić geolog regionalny. Badania terenowe należy rozpocząć od dokładnych oględzin zboczy: istnienie „cyrków”, a poniżej nich „jęzorów” osuwiskowych wskazuje na osuwiskowy charakter terenu; potwierdzają to wygięte w różnych kierunkach pnie drzew, tzw. „pijany las”, oraz wysięki i Źródła wody na zboczach, jak również wychodnie warstw iłowych. Niekiedy na powierzchniach zboczy o małym nachyleniu można stwierdzić tarasowe równoległe do zboczy „stopnie” terenu, które są śladami. Bardzo istotne wskazówki można uzyskać z wykopów badawczych, wykopanych w poprzek skarp „nisz” lub „stopni” zsuwowych. Na ich ścianach można stwierdzić upad warstw gruntów lub skał, uskoki, szczeliny pionowe i poziome, powierzchnie zlustrzeń glacitektonicznych, tektonicznych lub osuwiskowych oraz sączenie wody ze spękań i powierzchni kontaktowych. Wykopy badawcze umożliwiają pobranie próbek o nienaruszonej strukturze z powierzchniami osłabienia. Do badań w aparatach bezpośredniego ścinania pobiera się kostki równoległe do powierzchni zlustrzeń lub szczelin kontaktowych; do badań w aparatach trójosiowych kostki wycina się pod kątem 40+45 0 do płaszczyzny szczeliny. [przypisy: okno balkonowe przesuwne cena, boazeria drewniana, ogranicznik przepiec ]