Powierzchnia otworów wentylacyjnych

Sama powierzchnia otworów wentylacyjnych powinna orientacyjnie wynosić: a) dla poddaszy niskich i stropodachów 10+12 cmna 1 m rzutu poziomego pomieszczeń użytkowych przykrytych stropodachem, b) dla dachów stromych o pokryciu szczelnym 1520 cm na 1 m2 rzutu poziomego pomieszczeń użytkowych, Dolna konstrukcja stropodachu poniżej przestrzeni wentylowanej lub konstrukcja stropu poddasza powinna być pod względem cieplnowilgotnościowym tak skonstruowana, aby zapewnić zarówno wymaganą przepisami ochronę termiczną pomieszczeń położonych na ostatniej kondygnacji, jak również wykluczyć możliwości kondensacji pary w przegrodzie. Obowiązująca wartość graniczna współczynnika k 0,75 kcal/m2hoC dla stropodachów w tym przypadku powinna się odnosić do części konstrukcji poniżej przestrzeni wentylowanych. Warstwę izolacji termicznej należy zawsze umieszczać na górnej powierzchni stropu poddasza lub na wierzchu dolnej części konstrukcji stropodachu wentylowanego. Konstrukcja nośna stropodachu wykonana z materiału cięższego będzie wówczas umieszczona w dolnej części, tj. od strony pomieszczenia ogrzewanego, co zapewni jej większą możliwość przyswajania i akumulowania ciepła. Sprawdzenie możliwości kondensacji pary wodnej wykonuje się w ten sam sposób jak podano w rozdz. 1 dla ścian zewnętrznych, tj. przez sporządzenie krzywej ciśnień pary wodnej rzeczywistej Pc i krzywej ciśnień pary nasyconej Pn. Obszar przecięcia się obu krzywych wskaże ewentualną strefę kondensacji pary wodnej. Przepisy wymagają, aby różnica między temperaturą obliczeniową powietrza wewnętrznego a temperaturą powierzchni sufitu stropodachu lub stropu poddasza nie przekraczała 4,5°C. [przypisy: wyłączniki nadprądowe, młodzi projektanci, wełna mineralna lambda ]