Warunki dodatkowe umożliwiają uzupełnienie potrzebnej liczby równań warunkowych do obliczenia wszystkich nieznanych parametrów równań. Równania te umożliwiają zatem rozwiązanie belki o skończonej długości, spoczywającej na podłożu sprężystym. Belka nieskończenie długa pod obciążeniem stałym. Jeśli na belkę działają siły skupione znacznie oddalone od jej krańców, to do uproszczenia obliczeń prowadzi założenie, że belka jest nieskończenie długa. Rozważymy najpierw przypadek występowania siły pojedynczej.

Badania wód gruntowych obejmują pomiary ich poziomu piezometrycznego w każdej warstwie wodonośnej. W tym celu należy przerwać wiercenie po osiągnieciu takiej warstwy i dokonywać pomiarów głębokości zwierciadła wody w otworze w odstępach czasu 2+5 min oraz sporządzać wykres jego stabilizacji. Pomiary kończy się w chwili, gdy na wykresie zależności głębokości zwierciadła wody od czasu można wyznaczyć asymptotę równoległą do osi czasu, z dokładnością do 5 cm. Położenie asymptoty określa poziom piezometryczny PP w danej warstwie. W trakcie pomiarów nie wolno dolewać wody do otworu, a jeśli wodę dolewano poprzednio, to należy ją wpierw wyczerpać w takiej ilości, aby zaczęła dopływać do otworu.

Dane uzupełnia sie podczas wizji lokalnej terenu, w czasie której dokonuje się również obserwacji stanu i warunków eksploatacji istniejących budowli oraz zmienności poziomów wód gruntowych (np. w istniejących studniach). Gdy istniejące materiały i wizja lokalna okażą się nie wystarczające, to wykonuje się wstępne badania polowe w najbardziej charakterystycznych punktach terenu i w miejscach projektowanych cięższych lub głębiej posadawianych budowli. Jako badania wstępne często bardzo użyteczne są zdjęcia lotnicze (dla większych terenów zabudowy) i badania geofizyczne (np. na terenach krasowych).

Sporządzanie wykresu momentów Ml(x) od obciążenia zewnętrznego i reakcji ri(T). Wynik można poprawić, uwzględniając sprężystość belki. Wyznacza się wiec ugięcie belki y(z), stosując np. metodę obciążeń wtórnych dla układu swobodnie podpartego. Następnie uwzględnia się przesunięcie pionowe podpór stosując odpowiednie wzory.

Nadajemy wycinkowi tarczy przemieszczenie pionowe s(z) zgodne z warunkami kinematycznymi. Ponieważ układ sił ma być w równowadze, praca wirtualna sił zewnętrznych i wewnętrznych powinna być równa zeru. Praca wirtualna sił zewnętrznych wynosi LZ dc+bf, natomiast praca wirtualna sił wewnętrznych —b. Przy oznaczeniach Lu, O otrzymuje się Ebh Eob, skąd po przyjęciu bh Fo otrzymujemy EOFoC2 EF c Cli. Równanie podaje zależność pomiędzy obciążeniem tarczy i przemieszczeniem jej krawędzi górnej.

Warstwę wodoszczelną układa się na warstwie ciepłochronnej dając uprzednio gładź z zaprawy cementowej, w celu wygładzenia nierówności oraz zamknięcia porów i kanalików w warstwie ciepłochronnej, aby nie przedostawał się do nich środek służący do gruntowania. Warstwę wodoszczelną układa się po wyschnięciu gładzi. Przy spadkach stropodachu poniżej 5/0 warstwa ta powinna być typu ciężkiego, wykonana w ten sposób, że po zagruntowaniu podłoża rzadkim roztworem asfaltowym układa się kilka izolacyjnych powłok asfaltowych na przemian z dobrymi papami asfaltowymi lub tkaninami impregnowanymi. Papy, stanowiące pewnego rodzaju szkielet izolacji, nie powinny być suche i kruche. Nie należy stosować pap z powłokami w postaci piasku, łyszczka lub talku, gdyż uniemożliwiają one dokładne zlepienie papy z…

Przykład zastosowania proszku wodoodpornego z pyłów dymnicowych wg rozwiązań radzieckich do izolacji tarasu. W celu zasypania proszkiem warstwy pionowej przy ścianie pozostawiono małe okienka w górnej warstwie z płytek klinkierowych. Warstwa proszku chroni izolację papową od zatrzymywania się na niej wody, powiększając jednocześnie wartość izolacji cieplnej tarasu. Warstwa wierzchnia zabezpieczająca od mechanicznych uderzeń stosowana jest na tarasach. Warstwa ta powinna być tak wykonana, aby przy termicznych wydłużeniach miała swobodę ruchów i jednocześnie zabezpieczała od zniszczeń położoną pod nią powłokę wodoszczelną.